Ultradźwiękami określa się drgania mechaniczne o częstotliwości przekraczającej granicę słyszalności ucha ludzkiego. W fizykoterapii stosuje się głównie częstotliwości od 0,8 do 3,5 MHz. Efekt terapeutyczny powstaje dzięki pochłanianiu energii przez tkanki w trakcie zabiegu nadźwiękawiania.

Wpływ biologiczny: wzrost syntezy kolagenu i elastyny, czyli włókien zapewniających elastyczność skóry, przyspieszenie syntezy DNA, redukcja rozstępów, rozszerzenie naczyń krwionośnych i przekrwienie narządów, wewnątrzkomórkowy wzrost syntezy wapnia, zmiany w szybkości przewodzenia włókien nerwowych. Powyższe skutki biologiczne są podstawą leczniczego działania ultradźwięków, które wywołują w organizmie określone skutki terapeutyczne.

• stany zapalne,
• zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów,
• bóle kręgosłupa,
• zespół bólowy rwy kulszowej,
• zespół bolesnego barku,
• zespół bolesnego łokcia,
• bóle fantomowe,
• obrzęki,
• choroby zwyrodnieniowe stawów,
• nerwobóle,
• szczękościsk,
• blizny,
• owrzodzenie goleni,
• w celu przyspieszenia zdrowienia tkanek,
• do odbudowy i poprawy krążenia,
• w celu zwiększenia rozciągliwości tkanki łącznej,
• w przypadku przyspieszenia zrostu kostnego,
• zmniejszają napięcie mięśni, ścięgien i więzadeł,
• podawanie leku – fonoforeza.

Ultradźwięki wykorzystuje się również w zabiegu fonoforezy, nieinwazyjnym zabiegu wprowadzania leku do organizmu. W celu wzmocnienia działania ultradźwięków, zamiast tradycyjnego środka sprzęgającego, stosuje się żel zawierający substancje czynne − przeciwzapalne, przeciwbólowe, poprawiające ukrwienie lub ułatwiające uelastycznienie blizn. Wprowadzanie ich do tkanek za pomocą ultradźwięków zapewnia szybsze i głębsze wnikanie substancji leczniczych.