Igłoterapia sucha (ang. Dry Needling) stosowana jest u pacjentów z przewlekłym i ostrym bólem, którego źródłem są mięśniowo-powięziowe punkty spustowe. Punkty spustowe mogą pojawiać się w powięziach, w miejscu przejścia ścięgna w brzusiec, na przebiegu włókien mięśniowych oraz okostnej. Dzięki bezpośredniemu oddziaływaniu na tkanki miękkie, igłoterapia sucha znajduje zastosowanie w leczeniu takich schorzeń jak np.: łokieć tenisisty lub golfisty, kolano biegacza, syndrom pasma biodrowo-piszczelowego, bóle ścięgna Achillesa, blizny pourazowe czy dolegliwości bólowe kręgosłupa.
Igłoterapia sposób wykonania zabiegu
Wykwalifikowany fizjoterapeuta przed rozpoczęciem zabiegu przeprowadza dokładne badanie palpacyjne, dzięki któremu lokalizuje napięte pasma o zwiększonej wrażliwości na nacisk. Gdy już zlokalizuje odpowiedni bolesny punkt, wbija w niego sterylną igłę, zazwyczaj o grubości 150-300 mikrometrów i długości 15-50/100 mm. Wbicie igły wywołuje impuls, który przechodząc przez rdzeń kręgowy, trafia do włókien mięśniowych napiętego pasma. Impuls ten wywołuje bezwarunkowy odruch – lokalny skurcz mięśniowy, który zmniejsza napięcia i prowadzi do rozluźnienia, a ostatecznie do zmniejszenia bólu. Tak w prosty sposób można wytłumaczyć mechanizm działania igłoterapii suchej.
Przed zabiegiem każdy pacjent jest dokładnie informowany o wskazaniach, przeciwwskazaniach i przebiegu zabiegu z wykorzystaniem igieł.
W trakcie terapii, w miejscu nakłucia można odczuwać mrowienie, kłucie, uczucie rozpierania tkanek, a po zabiegu może pojawić się niewielki krwiak i tkliwość utrzymująca się 1-2 dni.
Przeciwwskazania do Igłoterpaii
- owrzodzenia i uszkodzenia skóry,
- infekcje (w tym gorączka), stany zapalne,
- obrzęki limfatyczne, zakrzepica,
- żylaki, ciężka miażdżyca,
- złamania, osteoporoza,
- zbyt silny ból i uczucie nadmiernej tkliwości odczuwany przez pacjenta podczas stosowania innych terapii,
- nowotwory, tętniaki,
- ciąża,
- neuropatie czuciowe.
Igłoterapia sucha, a akupunktura
Igłoterapii suchej nie można mylić z akupunkturą, która ma na celu przywrócenie przepływu energii w kanałach energetycznych poprzez nakłuwanie meridianów – kanałów łączących struktury zewnętrzne z organami. Zadaniem igłoterapii jest lokalizacja mięśniowo-powięziowych punktów spustowych oraz poprzez neurofizjologiczny mechanizm rozluźnianie napiętych tkanek. Cechą wspólną tych dwóch terapii jest jedynie rodzaj stosowanej igły.
